Istorija mode

Zahvaljujući svom privlačnom vizuelnom izgledu i kompleksnoj simbolici, cveće se u različitim oblicima pojavljuje u odevanju još od vremena starih civilizacija. Na odeći i nakitu u starom Egiptu često se javljao motiv lotosa, cveta koji je povezivan sa bogom sunca Ra i koji je simbolizovao ponovno rođenje i život posle smrti. U antičkoj Grčkoj i Rimu, cvetni venci ukrašavali su glave bogova, heroja i nevesti, pobednici su krunisani lovorovim vencima, a venci od ruža i mirte bili su atribut boginja ljubavi, Afrodite i Venere. 

U srednjem veku, Putem svile iz Azije u Evropu stižu tkanine ukrašene cvetnim motivima, koje su korišćene za izradu odeće. U 15. i 16. veku, po proizvodnji luksuznih tkanina bili su poznati italijanski gradovi, Venecija i Firenca, dok od 17. veka centar proizvodnje svilenih tkanina postaje francuski grad Lion. Dezenirane svilene tkanine, somot i brokat, bile su na visokoj ceni, a cvetni ukras na odeći izvođen je i tehnikom veza. 

U 17. i 18. veku veku, motiv cveća postaje sveprisutan i u muškoj i u ženskoj evropskoj dvorskoj modi. Dok je u 17. veku muška odeća bila znatno ekstravagantnija, u 18. veku primat u raskoši preuzima ženska odeća. Ženske haljine često su pravljene od svilenog brokata ukrašenog različitim cvetnim motivima. Među haljinama koje su bile moderne u 18. veku nalazi se i robe à la française. Za ovaj tip haljine karakteristična su dva vertikalna nabora koja se u zadnjem delu spuštaju od ramena. Često su se pojavljivali na odeći prikazanoj na slikama Antoana Vatoa (Antoine Watteau), zbog čega su kasnije nazvani Vato nabori.

Odeća sa cvetnim motivima postala je dostupna širim društvenim slojevima zahvaljujući pojavi činca. Ova apretirana pamučna tkanina sa štampanim ili slikanim motivima postaje popularna u Evropi u 17. veku. Činc je u početku bio uvožen iz Indije, da bi se u 18. veku razvila i njegova lokalna proizvodnja. Poznati centri proizvodnje činca nalazili su se u Francuskoj, Engleskoj i Švajcarskoj. 

U odevanju na Balkanu važnu ulogu imala je basma, pamučna tkanina sa štampanim cvetnim motivima, danas poznata kao cic. Prilikom posete kneza Miloša Obrenovića Carigradu 1835. godine, prostorije u koje je bila smeštena srpska delegacija bile su zastrte tepisima, sa minderlucima prekrivenim basmom. U 19. veku, basma različitih cvetnih dezena često je korišćena za izradu podstava na muškoj i ženskoj odeći srpskog gradskog stanovništva. 

U drugoj polovini 19. veka, u osmanskom kulturnom krugu postaju moderne ženske haljine, bogato ukrašene vezom metalnom niti u vidu cvetnih grana, vaza i korpi sa cvećem. Ove haljine, najčešće pravljene od tamnocrvenog ili tamnoljubičastog somota, poznate su u istoriji mode pod turskim nazivom bindali, što znači hiljadu grana. Nošene su na venčanjima i u drugim svečanim prilikama, a bile su i deo miraza. Veliki broj bindali haljina sačuvan je danas u muzejskim zbirkama širom sveta kao deo odevnog asortimana različitih nacionalnih i verskih grupa koje su živele na nekadašnjoj teritoriji Osmanskog carstva, među kojima su i Srpkinje iz južne Srbije i sa Kosova i Metohije. Čest dekorativni motiv na bindali haljinama bio je cvet ruže.

Cveće je zadržalo svoje mesto i u modi 20. i 21. veka. Cvetni motivi obeležili su hipi trendove šezdesetih godina, a mogli su se videti i u odevanju poznatih ličnosti poput glumice Odri Hepbern (Audrey Hepburn) ili princeze Dajane. Danas ih srećemo u uličnoj modi, ali i na odeći renomiranih brendova kao što su Valentino, Dolče & Gabana (Dolce & Gabbana) i Erdem. U nekim zemljama, kao Dan cvetnog dizajna obeležava se 28. februar.